Verantwoordelijkheid (nemen, hebben of krijgen)

Zit je in de knoop, neem een kind. Dat lost al je problemen op (aldus het weerzinwekkende advies van psycholoog Jeffrey Wijnberg):

"Ik zie veel vrouwen tussen de pakweg 29 en 35 die in de knoop zitten. Ze hebben duidelijke symptomen van overspannenheid en worstelen met hun identiteit. Het belangrijkste advies dat ik ze geef? Word zwanger! Een kind zorgt ervoor dat de zoektocht voorbij is. Jij gelukkig, je kind gelukkig, en je (schoon)ouders gelukkig!”

Met de redenatie "Je móet wel verantwoordelijk zijn voor je kinderen, dus word je dat ook!" simplificeert Wijnberg veel en gaat er gelijk vanuit dat mensen altijd verantwoordelijk kunnen zijn, als de situatie er maar naar is. De praktijk wijst echter uit dat er heel veel ouders zijn die zeer onverantwoord met hun kinderen omgaan. De logica gebied dat de redenatie juist omgedraaid moet worden: zorg eerst dat je verantwoordelijkheid kunt nemen voordat je aan kinderen gaat beginnen.

Verantwoordelijkheid heb je niet naar iets of iemand maar voornamelijk en vooral naar jezelf. En verantwoordelijkheid komt voort uit zelfkennis en zelfkennis bereik je door het observeren van je eigen gedragingen, patronen en overwegingen.
Inzien welke gedragingen je uit balans trekken en hier een verandering in plegen. Inzien dat conditioneringen vanuit je jeugd nog steeds gelden maar totaal zinloos zijn. Inzien wat je sterke en zwakke kanten zijn en dat deze soms ook niet te veranderen zijn en hier vrede mee hebben.

Verantwoordelijkheid is niet de behoefte om allemaal dingen te veranderen naar eigen zingeving. Verantwoordelijkheid is het inzicht dat dingen zijn zoals ze zijn en dat je daar heel gelukkig mee kunt wezen. De wereld is niet maakbaar. Als je dat inziet, dan ben je al een heel eind.

Bron: https://vrouw.nl/artikel/verhalen-achter-het-nieuws/43685/waarom-het-krijgen-van-kinderen-niet-vanzelfsprekend-meer