Verantwoordelijkheid...zelf onderzoek....eigen verantwoordelijkheid...enz enz

Verantwoordelijkheid, zelfonderzoek

Helaas is het er  ingeslopen, dat verleggen van verantwoordelijkheid, op de meest geniepige manieren. Het verleggen van verantwoordelijkheid naar een god, een boek, de ander.
Mensen die een collectieve religie/ideologie aanhangen beschuldigen anderen, die zelf de werkelijkheid zoals ze die ervaren onderzoeken, er nogal eens van egoistisch te zijn.
Maar het  zelfonderzoek, de zelfontwikkeling, is juist niet bedoeld om te dienen als middel tot spirituele zelfbevrediging, of om je al dan niet spirituele ego te vergroten.
Het is juist bedoeld om in te zien dat er geen onafhankelijk, losstaand zelf is. Dat het "zelf" onderdeel van alles is, en dat er niks afgescheiden kan zijn, ook al zouden we dat willen. Dat maakt ons allemaal net zo verantwoordelijk voor het geheel. En zo kan zelfonderzoek juist leren onderdeel te zijn van een harmonische samenleving.

We zijn allemaal geboren als levend lichaam/geest organisme, gewoon in ons nakie.
Met onze begeerte en afkeer en daaruit voortkomende gedachten hebben we zo'n lading gelegd op het lichaam, dat we ook daar verantwoordelijkheid zijn gaan verleggen.
Ook al kiest een vrouw er bijvoorbeeld voor naakt over straat te gaan, dan geeft dat een man nooit een vrijbrief om z'n eigen verantwoordelijkheid te ontlopen en te nemen wat niet vrijwillig gegeven wordt. Het is een laf excuus om te zeggen "ze vroeg erom, ze kleedde zich ernaar, ze zei het verkeerde enz." . Het is ook een ontkenning van eigen keuzevrijheid, je maakt jezelf tot marionet aan de touwtjes van je begeerte.
Je kunt er namelijk ook voor kiezen elkaar te beschermen. Niet te doen bij de ander wat je zelf niet wil dat jou gebeurt. Niet te nemen wat niet gegeven wordt. Die keuze hebben wij, als mensen.
Te handelen vanuit welwillendheid naar het leven, niet vanuit minachting voor het leven.

Ik snap dat we niet in een utopie leven. Dat mensen nu eenmaal conditioneringen hebben, en begeerte en afkeer. Maar toch....we kunnen ons er wel bewust van zijn.
Wat zeg ik tegen m'n dochter, als ik haar waarschuw niet alleen over straat te fietsen 's nachts. Welke boodschap geef ik door: "het is niet veilig want er zijn nu eenmaal mensen die...."
Maar ik kan en wil de verantwoordelijkheid voor die mensen niet bij haar leggen. Zij doet die mensen niets aan wat hun gedrag kan rechtvaardigen.

Ik hoop dat we dit allemaal kunnen doen. Dat ook onze mannen / broers / zonen kunnen leren om te gaan met hun eigen keuzevrijheid en verantwoordelijkheid.
We moeten elkaar daar dan wel op durven aanspreken. Zonder het risico te lopen op geweld.