zondag 8 januari 2017

Verantwoordelijkheid...zelf onderzoek....eigen verantwoordelijkheid...enz enz



Verantwoordelijkheid, zelfonderzoek

Helaas is het er  ingeslopen, dat verleggen van verantwoordelijkheid, op de meest geniepige manieren. Het verleggen van verantwoordelijkheid naar een god, een boek, de ander.
Mensen die een collectieve religie/ideologie aanhangen beschuldigen anderen, die zelf de werkelijkheid zoals ze die ervaren onderzoeken, er nogal eens van egoistisch te zijn.
Maar het  zelfonderzoek, de zelfontwikkeling, is juist niet bedoeld om te dienen als middel tot spirituele zelfbevrediging, of om je al dan niet spirituele ego te vergroten.
Het is juist bedoeld om in te zien dat er geen onafhankelijk, losstaand zelf is. Dat het "zelf" onderdeel van alles is, en dat er niks afgescheiden kan zijn, ook al zouden we dat willen. Dat maakt ons allemaal net zo verantwoordelijk voor het geheel. En zo kan zelfonderzoek juist leren onderdeel te zijn van een harmonische samenleving.

We zijn allemaal geboren als levend lichaam/geest organisme, gewoon in ons nakie.
Met onze begeerte en afkeer en daaruit voortkomende gedachten hebben we zo'n lading gelegd op het lichaam, dat we ook daar verantwoordelijkheid zijn gaan verleggen.
Ook al kiest een vrouw er bijvoorbeeld voor naakt over straat te gaan, dan geeft dat een man nooit een vrijbrief om z'n eigen verantwoordelijkheid te ontlopen en te nemen wat niet vrijwillig gegeven wordt. Het is een laf excuus om te zeggen "ze vroeg erom, ze kleedde zich ernaar, ze zei het verkeerde enz." . Het is ook een ontkenning van eigen keuzevrijheid, je maakt jezelf tot marionet aan de touwtjes van je begeerte.
Je kunt er namelijk ook voor kiezen elkaar te beschermen. Niet te doen bij de ander wat je zelf niet wil dat jou gebeurt. Niet te nemen wat niet gegeven wordt. Die keuze hebben wij, als mensen.
Te handelen vanuit welwillendheid naar het leven, niet vanuit minachting voor het leven.

Ik snap dat we niet in een utopie leven. Dat mensen nu eenmaal conditioneringen hebben, en begeerte en afkeer. Maar toch....we kunnen ons er wel bewust van zijn.
Wat zeg ik tegen m'n dochter, als ik haar waarschuw niet alleen over straat te fietsen 's nachts. Welke boodschap geef ik door: "het is niet veilig want er zijn nu eenmaal mensen die...."
Maar ik kan en wil de verantwoordelijkheid voor die mensen niet bij haar leggen. Zij doet die mensen niets aan wat hun gedrag kan rechtvaardigen.

Ik hoop dat we dit allemaal kunnen doen. Dat ook onze mannen / broers / zonen kunnen leren om te gaan met hun eigen keuzevrijheid en verantwoordelijkheid.
We moeten elkaar daar dan wel op durven aanspreken. Zonder het risico te lopen op geweld.







zaterdag 7 januari 2017

Tantra is een thermometer, een vergrootglas en een speeltuin

Wat is Tantra? Een uitgekauwde vraag met duizenden antwoorden die allemaal niet en tegelijk wel kloppen. Een wijs man (mijn leraar) zei ooit: "Tantra heeft geen antwoord want tantra is het antwoord". Een ietwat abstracte zin wat past bij een (van oudsher) Zen-leraar, maar er zit veel waarde in.
Tantra heeft geen antwoorden. En tegelijk is tantra wel iets; een thermometer, een vergrootglas en een speeltuin.

Tantra is een thermometer

Iemand is in Tantra als Prana de grootste energie is op dát moment in zíjn lichaam. Prana is balans en de energie die gelijk opgaat met Pañña (wijsheid). Daar waar onrust en disbalans heerst kan geen balans noch wijsheid bestaan, en zodoende laat Tantra heel goed zien wat jouw staat van zíjn is op dit moment. Tantra is de thermometer tussen de billen als momentopname. Een minuutje later kan je glas omvallen en overstijgt de woede weer; weg Prana en weg Pañña.

Tantra is een vergrootglas

Ik moet de eerste mens nog tegenkomen die klaagt over zijn balans. Nee, klagen doen we over onbalans en pijnpunten; onze onzekerheid, minderwaardigheidsgevoel, boosheid, die strontvervelende buurman en zo verleidelijke buurvrouw. Al die zaken die ervoor zorgen dat wij niet in Prana en Pañña kunnen geraken komen bij de Tantra onder een vergrootglas te liggen. Merken wij onze onzekerheid in het dagelijkse slechts latent op, in een Tantra-sessie overstijgt het tot enorme proporties. Zijn wij wel eens boos, in een sessie spuit het onze oren uit. Dat is wat een (goede) Tantra-sessie (ook) doet, het haalt datgene naar voren wat ervoor zorgt dat wij geen rust en balans ervaren en blijft ernaar wijzen met uitgestrekte vinger.

Tantra is een speeltuin

En hoe ga je om met je onzekerheden en andere onbalans? Waarschijnlijk zoals je dat al jaren doet; op de automatische piloot, zorgen dat je niet op tenen gaat staan, binnen de lijntjes kleuren en vriendelijk blijven glimlachen. Daarmee verbloemen en camoufleren wij de onbalans maar lossen deze niet op.
Toegegeven, in het dagelijkse leven is het niet eenvoudig je onzekerheid of boosheid de baas te zijn. Voor je het weet escaleert de bende en wat doen we dan?
Binnen een Tantra-sessie kan je hiermee volledig experimenteren, uitproberen, spelen en "fouten" maken. De tantriki stuurt de energie, ook als het te bont wordt.

Allereerst maakt de tantriki  (kunstmatig) in jou een enorme hoeveelheid Prana aan. Deze Prana stroomt uiteindelijk altijd naar het laagste punt, daar waar onze pijnpunten liggen; dit is de thermometer. Omdat de aandacht op een pijnpunt komt te liggen wordt deze haarscherp duidelijk; het vergrootglas. En uiteindelijk mag je buiten de lijntjes treden om oplossingen en beslissingen te maken die anders zijn dan hiervoor; de speeltuin.

Wat is tantra niet?

Zodra onbalans heerst is er geen Tantra. Zodra er balans is, is er Tantra. Ieder mens heeft zijn eigen wegen en methoden om tot balans te komen maar deze wegen en methoden zijn niet de Tantra; de weg naar de top is niet de top. Zodoende is Tantra nooit dogmatisch, het is niet de aankleding en het is niet de invulling, het is niet de passie noch de compassie. Het heeft niets met liefde te maken en niets met haat. Tantra is hoe je je voelt als je in balans bent.

Tantra is genieten van een kopje koffie, ook al kreeg je er geen lepeltje bij.