Vandaag Haat ik...

Vandaag Haat ik.
Niet dat ik vandaag haat, deze dag als zodanig, maar dat ik de haat voel.

Ene Ali of Mohammed huurt een vrachtwagen, gooit 'm vol nepwapens en rijd richting promenade des Anglais in Nice waar het poepiedruk is met mensen die catorce juliet vieren, de Franse nationale feestdag. Eenmaal aangekomen gaat-ie er eens goed voor zitten, beide handen tien-voor-twee op het stuur en de rechtervoet ferm op het gaspendaal. De mensenmassage ziet hij rap naderen en wijkt dan uiteen alsof Mozes voor de Rode zee. De vrachtwagen begint wild te schudden alsof hij over tientallen lichamen rijdt wat in werkelijkheid ook zo is en dan rijdt hij 2 kilometer zigzaggend door om zoveel mogelijk pionnetjes omver te kunnen rijden; 84 doden, een tussenstand.

Voorheen kon ik er niet bij dat iemand een bomvest liet ontploffen in een menigte. Aan de andere kant is het slechts een miniseconde om aan het touwtje te trekken en zolang je nog niet getrokken hebt is er niets aan de hand en zodra je getrokken hebt is er weinig tijd voor wroeging of spijt. Maar deze chauffeur rijdt 2 kilometer door en ziet alles voor zich en onder zich gebeuren. En blijft rijden... 2 kilometer.

De gemoedstoestand die ik nu voel, gisterenavond voelde, is haat. Niet verdriet, geen compassie, niets van medelijden. Haat.

Niet dat ik deze persoon haat of de Islam haat of de koran haat, hoewel daar plenty redenen voor te bedenken zijn. Niet de salafisten en andere enge groepjes waar dit nieuws met gejuich wordt begroet en waar met de kont naar het westen en in gesprek met Allah de volgende aanslag wordt beraamd die over enkele maanden zeker zal gaan plaatsvinden. Ik haat ook niet de gezalfden die op de promenade waxinelichtjes gaan branden en lelijke knuffels neerleggen en ultiem vals "We are the world" zingen. Ook de "let it be" en "alles mag er zijn" en "doe datgene wat goed voor je voelt" dwazen mogen van mij hun onzin uitkramen, het is mij best, daar ligt mijn haat niet.
Iedereen die deze column en mij van repliek en goed advies gaan voorzien, zeggende dat dit toch zeker niet-boeddhistisch is dit allemaal heel veel over mij zegt krijgen bij voorbaat van mij hun gelijk. Het is goed en totaal onbelangrijk.

Ali of Mohammed heeft in de ogen des Here goed gedaan (Soera 2: 190-193) en zit nu als trots martelaar te zijn met zijn 72 maagden (Soera 3:169-70). En ja, ergens hoop ik dat ze alle 72 lelijke  kwebbelgeiten zijn en op z'n moeder lijken, maar toch zit hier niet mijn haat.
Mijn haat zit nergens. Het is doelloos, ongericht en zinloos. Het is rauw, zwartrandig, knijpend en t meurt. Dat is mijn haat.

Ik beloof dat ik morgen een waxinelichtje zal gaan ontsteken.