De anti-racist is racist geworden

In het boeddhisme geldt een wetmatigheid die zegt:

"Alles komt op, duurt enige tijd en transformeert vervolgens in iets anders".

Dit gezegde toont zijn waardheid als je kijkt naar het politieke spectrum van de laatste 50 jaar. Wat vroeger links was is nu rechts (milieu en duurzaamheid), wat rechts was is nu links (Palestina), wat progressief was is nu conservatief (landschapsbeheer) en wat conservatief was is nu progressief (normen en waarden). Vroeger zou ik mij schamen als ik voor racist versleten werd, nu zou ik er trots op zijn. Het zijn de schuivende panelen van standpunten die ethisch gevormd zijn, en de ene is nog belachelijker dan de ander.

Pro-Palestina betogers roepen om verdraagzaamheid en zwaaien met pacifistische kreten op hun spandoeken, maar worden witheet bij lastige vragen en beginnen zelfs te slaan.

DENK wil het Suikerfeest zien als nationale feestdag maar Yom Kipoerdag is in hun ogen iets onzinnigs.

Turken ageren tegen racisme en onderdrukking terwijl Syriërs en Koerden in Turkije op grote schaal onderdrukt worden.

Turken geven af op Marokkanen, Marokkanen op elke andere Afrikaan, Surinamers op Antillianen en Antillianen op Nederlanders woonachtig op de Antillen.

Dat zwarten vroeger verkocht werden als slaaf is waar, maar ook blanken en gelen werden verhandeld, door zwarten, blanken en gelen. Het ene doet niet onder aan het andere.

De anti-racist wordt zodoende zelf racist. Het is de goedwillenden van middelbare leeftijd die dit allemaal in goede banen wil laten leiden en uit angst en voorzorg de discussie opent over Negerzoenen, Zwarte-Piet en nu de attracties in de Efteling. Dit zijn de mensen die denken dat de wereld maakbaar is en hun eigen normbesef hoger zien dan die van den ander, een gevaarlijke combinatie. Door alles te verbieden wat ook maar ruikt naar racisme of discriminatie trappen ze in dezelfde valkuil als voorheen de Stasi in Oost-Duitsland, de communisme-jacht in Amerika in de jaren 50-60 of de Spaanse inquisitie.
Door alles onder een vergrootglas te leggen en het vizier steeds scherper te stellen zal je altijd datgene zien wat je wenst te zien, of niet wenst te zien. En zodoende is er altijd reden op nog meer protest, commentaar en verbod. Dit fenomeen heeft zelfs een naam: Mccarthyisme naar de aanvoerder van de eerder genoemde communisten-jacht.

Nu is het zo dat extremisten een totaal gebrek hebben aan aanpassingsvermogen, terwijl Jan-met-de-pet zijn vizier open heeft en bereid is zich aan te passen. Ook dit is een gevaarlijke combinatie; diegene die zich het makkelijkst aanpast past zich aan aan diegene die het hardst roept om aanpassing maar het zelf niet kan.

Racisme en discriminatie is een onjuist iets, dat is absoluut waar. Als je op basis van huidskleur, geslacht, overtuiging of geaardheid achtergesteld wordt dan is dat zeer zeker laakbaar. Maar dat is niet gaande bij een Negerzoen of een kermisattractie op de Efteling. De verontwaardiging dat jouw stem niet gehoord wordt terwijl je zelf niet luistert naar de stem die jij veracht is onterecht.

De wereld is niet maakbaar. Het is juist om inherent lijden te voorkomen en als het Slavernijverleden je zwaar ligt, wees actief en ageer tegen de Nepaleze slaven in de Golfstaten die de WK stadions bouwen. Ageer tegen kindslaven door niet je kleding het allergoedkoopst te kopen maar eerst even een onderzoekje te doen naar de herkomst van je textiel.

Wil je lijden voorkomen, ga het elkaar niet moeilijk maken met verbiedt en verbod en jij mag dit niet en alle gemaakte verontwaardiging er om heen. Dat is geen lijden voorkomen, maar lijden creëren.